روش حمل و نقل دریایی سنگ بنای تجارت بین المللی است و جابجایی مقادیر زیادی کالا در سراسر جهان را تسهیل می کند. بیش از 90 درصد تجارت جهانی از طریق دریا انجام می شود و این روش، راه مقرون به صرفه و کارآمدی برای حمل و نقل محموله های بزرگ در مسافت های طولانی محسوب می شود. روش حمل و نقل دریایی از شبکه گسترده ای از خطوط کشتیرانی و بنادر استفاده می کند، قاره ها را به هم متصل کرده و تجارت جهانی را امکان پذیر می کند. این روش حمل و نقل به ویژه برای کالاهای فله، ماشین آلات سنگین و کالاهایی مانند نفت و غلات سودمند است.
در این مقاله به اهمیت روش حمل و نقل بین المللی دریایی و چالش های آن می پردازیم.
چرا روش حمل و نقل دریایی؟ ویژگی های مهم حمل بار از طریق دریا
روش حمل و نقل دریایی به دلیل چند ویژگی کلیدی که آن را کارآمد و مقرون به صرفه می کند، روشی ارجح برای تجارت جهانی است. در اینجا برخی از ویژگی های این روش آمده است.
- مقرون به صرفه بودن: حمل و نقل دریایی اغلب در مقایسه با حمل و نقل هوایی هزینه حمل و نقل کمتری دارد؛ به خصوص برای کالاهای فله و حجم زیاد. دلیل آن هم ظرفیت زیاد کشتی ها و هزینه سوخت کمتر در هر تن کیلومتر است.
- ظرفیت بالا: کشتی ها می توانند مقادیر زیادی کالا، از جمله محموله های بزرگ و سنگین را که حمل آنها از طریق هوا یا زمین غیر عملی یا غیر ممکن است حمل کنند.
- دسترسی جهانی: حمل و نقل دریایی، بنادر بزرگ در سراسر جهان را به هم متصل می کند، تجارت بین المللی را تسهیل کرده و دسترسی به بازارهای جهانی را امکان پذیر می سازد.
- تطبیق پذیری: طیف گسترده ای از انواع محموله را می توان از طریق دریا حمل کرد؛ از مواد خام مانند نفت و زغال سنگ گرفته تا کالاها و وسایل نقلیه تولیدی.
- کارایی برای کالاهای فله: برای کالاهایی مانند غلات، سنگ معدن و نفت، حمل و نقل دریایی بسیار کارآمد است و امکان جابجایی حجم زیاد با هزینه کم را فراهم می کند.
- تأثیرات کمتر زیست محیطی: اگرچه روش حمل و نقل دریایی تا حدی بر سلامت زیست محیطی تاثیر دارد، اما نسبت به سایر روش های حمل و نقل از نظر سوخت در هر تن کیلومتر کارآمدتر است. به همین دلیل منجر به انتشار کمتر گازهای گلخانه ای برای محموله های بزرگ می شود.
انواع روش های حمل و نقل دریایی
حمل و نقل دریایی انواع کشتی های دریایی و روش های گوناگون را در بر می گیرد که هر کدام برای نوع خاصی از محموله ها و نیازهای حمل و نقل مناسب هستند. در اینجا انواع اصلی حمل و نقل دریایی آورده شده است.
کشتی های کانتینری (Container Ships)
برای حمل کانتینرهای بار استاندارد طراحی شده اند. آنها حمل و نقل کالاهای تولیدی، محصولات مصرفی، لوازم الکترونیکی و پوشاک را بر عهده دارند. کشتی های کانتینری دارای مزایایی مانند بارگیری و تخلیه کارآمد و قابلیت های بین وجهی هستند.
کشتی های حمل فله (Bulk Carriers)
این ها کشتی های بزرگ برای حمل و نقل محموله های فله بسته بندی نشده هستند. آنها برای حمل و نقل مواد خام مانند زغال سنگ، غلات، سنگ معدن و سیمان استفاده می شوند. از مزایای آنها می توان به تخصص برای جابجایی حجم زیادی از محموله های همگن اشاره کرد.
تانکرها (Tankers)
این کشتی ها برای حمل محموله های مایع طراحی شده اند و از آنها برای حمل نفت، مواد شیمیایی و گاز طبیعی مایع (LNG) استفاده می شود. تانکرها مخازن تخصصی با ویژگی های ایمنی برای حمل و نقل مایعات هستند.
کشتی های Ro-Ro (Ro-Roll-on/Roll-off)
این ها شناورهای مجهز به رمپ برای عبور و مرور وسایل نقلیه هستند و برای حمل و نقل اتومبیل، کامیون، تریلر و ماشین آلات استفاده می شوند. مهمترین مزیت آنها این است که بارگیری و تخلیه آسان محموله های چرخدار را تسهیل می کنند.
کشتی های باری عمومی (General Cargo Ships)
این کشتی ها برای حمل انواع محموله در اشکال مختلف طراحی شده اند و بارهایی را حمل می کنند که برای کانتینر سازی یا حمل فله مناسب نیستند.
کشتی های ریفر (Reefer Ships)
این کشتی ها دارای محفظه های یخچال دار برای حمل کالاهای فاسد شدنی هستند و برای حمل و نقل میوه، سبزیجات، گوشت، محصولات لبنی و داروها استفاده می شوند. مهمترین مزیت آنها این است که محیط های کنترل شده با دمای مناسب را برای حفظ کیفیت محصول فراهم می کنند.
حامل های LNG
این ها کشتی های تخصصی برای حمل گاز طبیعی مایع هستند و LNG از محل تولید به بازار انتقال می دهند. حامل های LNG مخازن عایق شده و سیستم های ایمنی پیشرفته ای برای جابجایی LNG دارند.
کشتی های بالابر سنگین (Heavy Lift Ships)
کشتی های بالابر سنگین برای حمل محموله های بزرگ و سنگین طراحی شده اند. از آنها برای حمل و نقل تجهیزات صنعتی، ماشین آلات بزرگ و اجزای زیرساختی استفاده می شود. این کشتی ها به جرثقیل و سایر تجهیزات برای تحمل بارهای عظیم مجهز هستند.
کشتی های فیدر (Feeder Ships)
این ها کشتی های کوچکتری هستند که محموله را از بنادر به کشتی های کانتینری بزرگتر و یا برعکس حمل می کنند. آنها طبق قوانین و مقررات حمل و نقل دریایی برای خدمات رسانی و اتصال بنادر کوچکتر به هاب های حمل و نقل اصلی استفاده می شوند.
باربرها (Barge Carriers)
باربرها کشتی هایی هستند که لنج های بارگیری شده را حمل می کنند. آنها برای حمل و نقل دریایی داخلی و ساحلی مورد نیاز هستند و انعطاف پذیری زیادی را در جابجایی انواع محموله در اندازه های مختلف فراهم می کنند.
هر نوع حمل و نقل دریایی نقش حیاتی در زنجیره لجستیک جهانی ایفا کرده و کارایی تجارت بین المللی را افزایش می دهد.
محدودیت های روش حمل و نقل دریایی
روش حمل و نقل دریایی در کنار مزایای زیادی که دارد، محدودیت هایی نیز دارد. در ادامه محدودیت های این روش را بررسی می کنیم.
- سرعت: حمل و نقل دریایی در مقایسه با حمل و نقل هوایی کندتر است.
- وابستگی به آب و هوا: حمل و نقل دریایی به شدت تحت تاثیر شرایط آب و هوایی است که می تواند باعث تاخیر، اختلال و حتی آسیب به محموله شود.
- محدودیت های بندر: همه بنادر نمی توانند کشتی های بزرگ را در خود جای دهند و به همین دلیل نیاز به انتقال بار با کشتی های واسط است که به زمان و هزینه بیشتری نیاز دارد.
- خطر آسیب و سرقت: خطر آسیب دیدن یا سرقت محموله در حین حمل و نقل دریایی در مقایسه با سایر روش های حمل و نقل بیشتر است.
- سرمایه گذاری اولیه بالا: هزینه ساخت و نگهداری کشتی ها و تأسیسات بندری بالا است.
- اسناد و مدارک: فرآیند مستند سازی و ترخیص کالا برای حمل و نقل دریایی پیچیده و زمان بر است.
خلاصه مقاله
روش حمل و نقل دریایی، سنگ بنای تجارت بین المللی است که جابجایی مقادیر زیادی کالا را تسهیل می کند. این روش، مقرون به صرفه و کارآمد است؛ اما محدودیت هایی نظیر کندی، وابستگی به شرایط آب و هوایی، محدودیت بنادر، خطر آسیب و سرقت و هزینه های بالا دارد.
بدون نظر